Rock müziğin efsane kümesi Pink Floyd’un kataloğundaki müziklerin tamamının 400 milyon dolara Sony Music’e satıldığı öğrenildi. Milliyet Gazetesi Müellifi Mehmet Tez’in “Pink Floyd kataloğu 400 milyon dolara satıldı” başlığıyla kaleme aldığı yazıda, yollardır süren sürecin bittiğini duyurdu.
Tez yazısında, sürecin ‘sancısını’, “Neden sancılıydı, zira 1985’te ayrılan Roger Waters ve kümenin kalanı ortasında bitmek tükenmek bilmeyen tartışmalar ve fikir ayrılıkları vardı. Gilmour ve Waters ortasındaki tansiyon, uyuşmazlık hatta nefret 1980’lerde verdikleri röportajlarda dahi daima ortadaydı. Gilmour, küme 1975’teki ‘Wish You Were Here’ albümü için stüdyodayken birbirlerini görmemek için sırtlarını dönerek kayıt yaptıklarını röportajlarda anlatmıştır” sözleriyle anlattı.
“Waters’ın, Gilmour’un tabiriyle, bitmek bilmeyen garip talepleri sonucunda katalog hiçbir vakit satılma evresine gelmedi” diyen Tez, Sony’nin kararlı bir formda işin üzerine gittiğini ve satın alımı bitirdiğini belirtti.
KONSERLERDE ÇALABİLECEKLER
Tez, bu satış ile kümenin 20. YY müzik tarihinin tahminen de en pahalı yapıtları olan ‘Wish You Were Here’, ‘Animals’, ‘The Dark Side of The Moon’ ve ‘The Wall’ın dahil olduğu kataloğun artık Sony’nin elinde olduğunu söylerken kümenin bestekar haklarını kendinde tuttuğunu (yani konserlerde çalabilecekler), sırf albüm (kayıtlı müzik) haklarını ve imaj hakları diye bilinen haklarını sattığını söyledi.
Tez yazısının devamında şunları kaleme aldı:
“Bu mutabakatın başında 500 milyon dolar üzere bir bedelden kelam edildiğini biliyoruz. Lakin türlü kaynaklara nazaran bu fiyatı Roger Waters’ın Filistin, Rusya ve İsrail Devleti hakkındaki fikirleri aşağı çekmiş. Gilmour tarafından da Yahudi düşmanı olarak suçlanan Waters elbette bütün bu suçlamaları reddediyor. Bu tartışmada takdir elbette kamuoyunundur.
KATALOG SATIŞLARI NEDEN ARTTI
Sony ve öbür büyük şirketlerin son yıllarda büyük katalog muahedeleri yaptığını biliyoruz. Sony, Queen’in kataloğuna 1.2 milyar dolar, Michael Jackson’a 600 milyon dolar, Bruce Springsteen’e 500 milyon dolar ödedi.
Bob Dylan kataloğu Universal’a 500 milyon dolara satıldı. Phil Collins ve Genesis kataloğu Concorde Music tarafından 300 milyon dolara satın alındı. Sting Universal’la 300 milyon dolara anlaştı. Tina Turner, BMG’ye 300 milyon dolara satıldı. Kiss kataloğunu 300 milyona ABBA’dan Björn Ulvaeus’un sahibi olduğu Pophouse Entertainment’a sattı. David Bowie kataloğu 250 milyon dolara Warner Chappel Music’e gitti. Katy Perry kataloğunu Universal’a 225 milyon dolara sattı. Justin Bieber kataloğu 200 milyon dolara Pink Floyd – Sony satışında da rol oynayan Hipgnosis’e gitti. Hipgnosis, Neil Young kataloğunu da 150 milyon dolara satın aldı. Bu sayılar elbette mutabakatların çerçevesine nazaran belirleniyor. Yani şu kümenin müziği şu kümeden daha pahalı üzere bir fikir yürütme yanıltabilir.
Peki neden bu kadar çok katalog satıldı son devirde? Nedeni stream imkânları ve yapay zekânın gelecekte açacağı kapılar. Stream platformları ve toplumsal medya sayesinde geçmişe dair bütün müzikler yani bütün bilgi artık basitçe ulaşılabilir halde. Filtrelemek de çok kolay. Toplumsal medya hesabınıza bir görüntü koyup ardına mesela içinde deniz ya da güneş sözcüklerinin geçtiği bir müzik çağırıp çabucak yerleştirebiliyorsunuz. Yani beşerler “şu eski albümü dinleyeyim diye düşünmese de bir biçimde kataloğa dolaylı yoldan ulaşabiliyor. Bu durum da katalogları kıymetli kılıyor. Vakit, sanayinin yalnızca yeni müzikleri öne çıkararak hayatta kalamayacağını ortaya koydu. Bu da farklı bir husus.
Öte yandan yapay zekâ imkânlarıyla gelecekte bu bedelli kataloglardan yeni içerikler üretilecek. Mesela Londra’daki ABBA Arena’daki ABBA gösterisinde ABBA yok artık lakin ABBA’nın manzaraları ve müzikleriyle hazırlanan bir ABBA tecrübesi var. 2023’te 123 milyon dolar çıkar elde etmiş ABBA Arena tek başına. Birebirini Pink Floyd’un Queen’in ve öbür büyük sanatkarların albümleriyle ve müzikleriyle, hatta imaj ve sesiyle yapmak mümkün. NIL hakları dediğimiz imaj hakları işte bu çerçeveyi kapsıyor ve bu yüzden çok değerli.
Ayrıca bu sanatkarlar hayattan ayrıldıktan sonra mevcut kataloglarından ve NIL haklarından hareketle yeni müzikler üretmek de mümkün olacak. Kesim, geçmişin yine üretileceği ve pazarlanacağı bir geleceğe hazırlık yapıyor”