Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın “İsrail’in bir sonraki hedefi Türkiye” sözleri için “Devlet ciddiyetine yakışmadı” diyen İYİ Parti Genel Lideri Müsavat Dervişoğlu, “Türkiye kolay ajitasyonlarla, hamasetle yönlendirilecek bir ülke değildir” halinde konuştu. “Türkiye, Orta Doğu’da krizleri abartan bir ülke değil, tahlil üreten, tarihî misyonuna uygun biçimde barışı savunan güçlü bir aktör olmalıdır” sözlerini kullanan Dervişoğlu, “merkezde buluşma” davetine da açıklık getirdi.
Dervişoğlu’nun açıklamalarından öne çıkanlar şöyle:
“İsrail, Filistin’de gerçekleştirdiği insanlık dışı siyasetlere ilaveten, Lübnan’da kentleri yerle bir etmekte, günahsız insanları yerlerinden, yurtlarından koparıp göçe zorlamaktadır. Ne var ki Birleşmiş Milletler ve milletlerarası toplum, bu insanlık dışı olaylar karşısında ne yazık ki utanç verici bir sessizliği tercih etmektedir. Şayet BM ve dünya toplumu, nitekim barıştan yana bir duruş sergiliyor olsaydı, İsrail’in bu pervasız saldırganlığı karşısında yürekli ve kararlı adımlar atarlardı. Cumhurbaşkanı Erdoğan dün bu bahisle ilgili devlet ciddiyetine yakışmayan açıklamada bulundu. Türkiye, kolay ajitasyonlarla, hamasetle yönlendirilecek bir ülke değildir. Bölgemizde böylesine değerli sıkıntılar kelam konusu olduğunda, popülist dehşet siyasetiyle halkı kandırmaya çalışmak, ülkemizin memleketler arası prestijini yerle bir etmekte ve diplomatik alanda bizi ciddiyetsiz bir aktör olarak göstermektedir. Türkiye, Orta Doğu’da krizleri abartan bir ülke değil, tahlil üreten, tarihî misyonuna uygun biçimde barışı savunan güçlü bir aktör olmalıdır. Türkiye’nin bölgesel gücü elleri kolları bağlanmış formda hareketsiz bırakılmıştır. İktidarın akıl almaz idare kusurları, Türkiye’yi hem mazlum halkların yanında durma bahtını yitirmiş hem de global siyasette tartısını kaybetmiş bir ülke pozisyonuna sürüklemiştir.
Böyle bir ortamda ve bilhassa Hakan Fidan, kamuya yaptığı açıklamalarda bir III. Dünya Savaşı riskinden kelam ederken Dışişleri Komisyonu’na ve de TBMM Genel Kurulu’na bilgi verilmiyor oluşu dert vericidir. Buna bir de Sayın Cumhurbaşkanı’nın ‘İsrail’in müteakip gayesinin Türkiye olduğu’ yolundaki beyanları eklenince ‘iktidar ulusal güvenliğimiz için ne yapıyor’ sorusunu sormak durumundayız. Hiçbir şey yapmıyor gözüktükleri için de beyanları onlar açısından maalesef inandırıcılığını yitirmektedir.
“MERKEZ ÇAĞRIM TÜRK MİLLETİNEDIR”
22 yıldır ülkeyi yöneten AK Parti dış siyasette olduğu üzere iç siyasette; endüstride, ticarette, tarımda; her alanında bu potansiyeli zayi etmekten öteye geçememiştir. Kullanılamadığı üzere yitip gitmeye başlayan bu potansiyelin farkında olarak, geçtiğimiz günlerde bir televizyon yayınında büyük ilgi uyandıran davette bulundum, ‘merkezde buluşma’ daveti. Bu çağrım, ülkemizin kurtuluşu ve geleceği için hayli kıymetli olduğuna inandığım bir adımı bir arada atmaya ve hatta yolu birlikte yürümeye açık davetti. Lakin bu davetin yanlış anlaşıldığına şahit oldum. Birtakım çevreler, bu çağrıyı sadece siyasi partilere yapılan bir davet olarak algıladı. Buradan açıkça belirtmek istiyorum ki benim merkez çağrım Türk milletinedir. AKP iktidarıyla birlikte merkez, siyasetin dışına itildi. AKP, merkezdeki ortak aklı ve toplumsal dengeyi bozarak, siyaseti uç noktalara kaydırdı. Merkezde birleştiren değil, toplumu parçalayan ve farklılıkları bir zenginlik yerine bir ayrışma ögesi olarak gören bir anlayış hâkim kılındı. Merkez siyaseti devre dışı bırakarak kendi iktidarlarını, kutuplaşma üzerine kurmak daima ana stratejileri oldu.
Bugün geldiğimiz noktada, iktidarın izlediği bu siyaset, Türkiye’yi bir ortada tutan o güçlü merkez yapıyı yok etti. Daima olarak toplumu kutuplaştırarak, biz ve onlar telaffuzunu yaygınlaştırdılar. İktidarlarını korumak için toplumu bölerek, halkı kamplara ayıran bir siyaset yürüttüler. Merkezin boşaltılması, toplumu birbirine yabancılaştırdı ve siyasetin aşırılıklara savrulmasına neden oldu. Bu durum, sırf siyasetimizi değil, toplumumuzu da zehirleyen bir süreç haline geldi. Merkezin yok edilmesiyle kaybolan o ortak yeri tekrar inşa etmek zorundayız. Bizim davetimiz, AKP’nin yok ettiği sağduyuya, aklıselime ve toplumsal barışa geri dönme davetidir. Bu yüzden merkezde buluşmak, ülkemiz için bir zorunluluktur.
“TARIM BÖLÜMÜNÜN ASIL PANDEMİSİ AKP”
Bu kutuplaşma dediğimiz, ezenle ezilen, kamu kaynaklarını besleyen ile kamu kaynaklarına çöken, emeğinin karşılığını alamayan ile emek sarf etmeden şatafat içinde yaşayan; kederden gözüne uyku girmeyen ile gamsız olan formunda gerçekleşiyor. Karadenizlinin çocukluğu ve gençliği de Trabzon’dan Sakarya’ya kadar fındık bahçelerinde geçer. Ziyan edeceğini bile bile fındık bahçesinden vazgeçmez. Artık her Karadenizli için bu kadar değerli olan fındık bahçelerimiz tehdit altında. Konuştuğumuz sorun, Karadeniz’de kök salmış ve fındık üreticisinin hayallerini, geçim kaynaklarını kemiren bir bela. Bu sorunu kolay bir böcek sorunu olarak görüp geçmek, Karadeniz’de yaşayan milyonları anlamamak demektir. Bu sorun, adeta Karadeniz’in ikinci pandemisidir. Çünkü kokarca, kahverengi ve yeşil çeşitleriyle yalnızca fındık bahçesini değil, o bahçeden geçinen yüz binlerin ömrünü adeta istila etmiş durumda. Kokarca için Karadeniz’in ikinci pandemisi diyoruz lakin tarım bölümünün asıl pandemisi 2002’den beri Adalet ve Kalkınma Partisi’dir. Misyona başladıklarından beri tarım bölümünü adım adım çökerttiler.
“2023’TEN KALMA 202 MİLYAR BORCU VAR”
Gayrisafi yurt içi hasılanın yüzde biri ziraî desteklemeye ayrılacak diye kanun var. Geçen sene gayrisafi yurt içi hasıla ne kadardı? 26,5 trilyon lira. Bunun yüzde biri 265 milyar yapar. Ne kadar ziraî destekleme çıkmış pekala merkezi idareden? 63 milyar. Yani çifçiye merkezi idarenin yalnızca 2023’ten kalma 202 milyar borcu var. İTO enflasyonunu dikkate almak gerek ve haydi bu sene sonunda enflasyon yüzde 50 olacak diyelim. Eldeki sayılarla hesabı yapınca hükümetin 2019’dan beri çiftçiye hakkı olmasına karşın ödemediği desteklemenin birikmiş fiyatı bu sene sonunun fiyatlarıyla tam 1 trilyon 236 milyar lira yapıyor. ‘Vergilendirilmemiş alan bırakmayacağız’ diyerek çıktığı yolda düşük ve orta gelirlinin ümüğüne daha fazla basmaktan fazlasını yapamayan Vergimatik Mehmet de yapsın bu hesabı. Besin enflasyonunun sebebini arayan Merkez Bankası da yapsın bu hesabı. Market, depo basarak her fiyat indirebileceğini sanan Ticaret Zabıtası da yapsın bu hesabı. Lakin daha hakikat eser fiyatı belirlemekten bile aciz tarım bakanı bu hesabı yapmasa da olur. Tarım Bakanlığının kırsalı, kır sosyolojisini anlaması lazım hesap yapmaya geçmeden evvel.
“TARIM BAŞTAN, SIFIRDAN PLANLANMALIDIR”
Tarımsal üretim, toplumu bir ortada tutan toplumsal dokunun bir kesimidir. Karadeniz’de fındık, Aydın’da incir ve pamuk, Malatya’da kayısı, Şanlıurfa’da Gaziantep’te fıstık, Çukurova’da narenciye yalnızca bir eser değil, bir ömür biçimidir. Yani ortada süratle büyüyen bir yangın var ama Tarım Bakanlığı Karadeniz yanarken saçını taramakla meşgul. Sessizliklerini koruyarak, kozmetik düzenlemelerle günü kurtarmaya çalışma uğraşlarını sürdürerek tarımı, fındığı kurtaracaklarını sanıyorlar galiba. Bir kendinize gelin artık. Bu biçimde tarımı düzeltemezsiniz. Tarımı düzeltme niyetiniz varsa evvel kendinizi düzelteceksiniz.
Tarımın içinde bulunduğu durumun müsebbipleri, ‘iki yıl çalıştık, yeni bir destekleme modeli çıkardık’ diye hava atıyor bugünlerde. Kökten bir ıslahat olmadan, birkaç küçük müdahaleyle tarımdaki devasa meseleleri çözemezsiniz. Öne çıkan bir sorunu siz çözmekte yavaş kaldığınızda, bir yerden yeni bir sorun patlak verir. Sonra bu problemler birleşir, daha kompleks meseleler ortaya çıkar. Bakanlıkların, genel müdürlüklerin, icracı tüm kurumların yönetici koltukları, konuklarınızla çay, kahve için; Mercedes’lerinizle, helikopterlerinizle, uçaklarınızla gezin diye size verilmedi. Alana gidin alana halkla hemhal olun. Tarımın köprüden evvelki son çıkışını çoktan kaçırdınız efendiler. Artık kolay müdahalelerle tarımı düzeltmek mümkün değil. Tarım, baştan, sıfırdan planlanmalıdır. Üreticiyi merkeze koyan, bilimsel araştırma ve yeniliklerle desteklenen bir tarım siyaseti oluşturmalıyız.
“CUMHURIYETİNE BAĞLI TÜRK GENÇLERİ DEĞİL, PARYA İSTİYORLAR”
Geleceğine inanmayan bir kuşak, geleceğini öteki ülkelerde aramaya başlar. Yalnızca doktoru, mühendisi, yetişmiş insan kaynağımız değil, tüm gençlerimizin en az yarısı fırsatı olsa yurt dışında yaşamak istediğini belirtiyor. İş yoksa, var olan işe girişte eşit yarış yoksa, işe girdiğinde alacağı fiyatta eşitlik unsuru çalışmıyorsa bu genç neden burada dursun? En yeterli üniversiteyi bitirip iki ve hatta bir taban fiyat teklifiyle karşılaşacaksa, tek başına mesken kiramalasına yetecek geliri bile olmayacaksa bu genç neden ülkesinde durmak istesin? Pekala, hal bu türlü iken ne diyor Cumhurbaşkanı Yardımcısı Cevdet Yılmaz? Ülkemizin nizamlı göçe gereksinimi varmış. Zira bu beyefendiye nazaran gençlerimiz iş beğenmiyorlarmış. Yahu Sayın Yılmaz, o iş beğenmediklerini söylediğin gençlerimiz yurtdışı vizesi kuyruklarındadır. Zira onlara hayat hakkı vizesi, keyifli olma vizesi, hayatı deneyim etme, Dünya’yı tanıma vizesi vermiyorsunuz. Veremiyorsunuz değil, vermiyorsunuz. Bunu taammüden yapıyorlar. Zira Cumhuriyetine bağlı Türk gençleri değil, parya istiyorlar. Kul istiyorlar. Ekmeğe muhtaç çaresiz kalabalıklar istiyorlar.
“ADALETİN YERİNİ BULMASI GEREKEN YERDE BASKI VAR”
Adaletin terazisi eğildi, vicdanı karardı. Adalet dediğimiz şey, sadece mahkeme duvarlarında yazan bir söz değildir. Adalet, hepimizin hayatında karşılık bulması gereken, doğuştan sahip olduğumuz bir haktır. Adalet bir kalkan olmalı, silah değil. Fakat bugün, gücü eline alanlar, onu bir silah üzere kullanıyor. Adaletin yerini bulması gereken yerde baskı var. İşte makul diye dayatmaya çalıştıkları bu sistem yüzdendir ki küçücük bir kız çocuğunun merhum vücudu üzerinde insanımız bu kadar ihtimamla durmuştur ve bir aydan fazla bir mühlet boyunca, ‘Bu sefer de mi hatalı bulunamayacak’, ‘Bu sefer de mi hatalılar aklanacak’, ‘Bu sefer de mi birileri bir şeylerin, birilerinin ardına sığınacak ve kurtulacak acaba’ demiştir. Pekala sonuç nedir? Tıpkı hamam, birebir tas. Sorarsanız da diyorlar ki cezaevlerinde yer yok. Zira cezaevleri 7’den 77’ye ‘Cumhurbaşkanına hakaretle tutuklanan’ muhaliflerle doludur. O yüzden cezaevlerinde katile, sapığa, caniye, çetelere yer yoktur. Diyorlar ya her seferinde, ‘cinayetler, siyasetin materyali yapılmasın.’ İşte bu Narin’in narin ve kırılmış vücudunu de, şehit polisimiz Şeyma Yılmaz’ı da, merhum Sinan Ateş’i de siyasetin tam da odağına taşımaktadır. Adaletin tecelli etmemesi, bir türlü etmemesi, hiç etmemesi, bu sefer dahi etmemesi; saray ve AKP İktidarının ahtapot misali Türk milletini 8 koldan boğan kollarınca adeta bir maksat haline getirildiği içindir ki, bu sorun ‘hakiki siyasetin’ yegane emelidir.
“Siyasetin tek maksadı, Sinan Ateş’i güpegündüz öldüren kiralık katillerin yakalanmasını sağlayacak gerçek adalet sistemini kurmak”
Bir avuç iktidar seçkini ve iktidar sahibinin fütursuzca zenginleşmesinin diyeti olarak tüm kutsallar çöküyor, çökertiliyorken siyasetin tek maksadı vardır, hakkı, hakikati ve adaleti tecelli ettirmek. Narin’in katillerinin bulunmasını, Sıla bebeklerin korunmasını, şehit Şeyda Yılmaz’ı öldürme yüreğini bulan canilerin içeride tutulmasını ve Sinan Ateş’i güpegündüz öldüren kiralık katillerin yakalanmasını sağlayacak gerçek adalet sistemini kurmaktır. Biliyoruz ki doğruyu söylemek yetmiyor artık. Biliyoruz ki güç kimdeyse, adalet de ona hizmet ediyor artık. Lakin buna göz yummanın, bir toplumu çöküşe götürdüğünü çok güzel biliyoruz. Onun için kararlı bir seyahat başlatıyoruz. Bu oyunu bozacak, bu tekere çomak sokacağız. Ya adalet, ya kıyamet diye haykırmaya devam edeceğiz.
“HÜRRİYET YOKSA, TOPLUMUN SESİ KISILIR”
Gazeteciler, akademisyenler, sanatkarlar, müellifler; özgür niyetin temsilcileri baskı altına alınıyor. Fikirlerini özgürce söz etmek isteyen herkes ya tehdit ediliyor, ya susturuluyor, ya da cezaevlerine tıkılıyor. Bunun ismi baskıdır, bunun ismi özgürlük gaspıdır. Bir ülkede hürriyetin olmadığı yerde, sadece bir cins sessizlik olur; bu sessizlik, huzurun değil, dehşetin sessizliğidir. Dehşet ise bir toplumu içten içe kemiren bir virüs üzeredir. Hürriyet yoksa, toplumun sesi kısılır. Bu sırf bir bireyin değil, tüm milletin susması demektir. Sessizliğe boğulan bir toplum, geleceğini kaybeder. Hürriyetin olmadığı bir ülkede, yaratıcılık yok olur. Hürriyetin olmadığı bir ülkede, bilim gelişemez, sanat yeşeremez, iktisat büyüyemez. Zira özgür olmayan beşerler, yenilik üretemezler. Yenilik üretmeyen toplumlar ise geriye sarfiyat. Bugün Türkiye, hürriyetin olmadığı bir labirentin içinde sıkışmış durumda. Beşerler, özgürce düşünmenin, eleştirmenin, sorgulamanın önündeki pürüzlerle boğuşuyorlar. Bu labirentten çıkmak zorundayız.”