6 maçtır gol yemeyen bir rakibe karşı 59. saniyede golü bulmak, Galatasaray ismine düş üzere bir başlangıçtı. Son haftaların harika kahramanı Boey, direkleri geçemeyen Oliveira’nın işini bu defa talihe bırakmadı, ‘Al da at’ dedi ancak gerisi gelmedi.
Galatasaray topu Konyaspor’a o kadar çok bıraktı ki, bunun bedelini Çekiçi’nin dayanılmaz golüyle ödedi. Konya üzere savaşçı, pas yapan ve saha içi paylaşımı tıkır tıkır işleyen bir ekibe bu kadar talih tanırsanız olacağı buydu. Direkten dönen iki top ve Muslera, Galatasaray’ın krize girmesini önledi. Baht imdada yetişti birinci yarıda.
Okan Buruk’un ekibi büyük kadro futbolu oynamıyor. 50 bin taraftarın dayanağına karşın rakibinize baskı kuramıyorsanız, bırakın baskıyı rakibiniz güle oynaya top yapıyorsa burada bir yanılgı var demektir.
Transferlerle kendisinden geçen taraftarlar için dünkü oyun en değerli ikaz olmuştur. Zira bu oyunla şampiyonluk hayal edemezsiniz.
Torreira dışında defansif tarafı olan orta saha yok. O da her yere yetişmeye çalışmaktan helak oluyor. Mertens’in 10 numara konumunda önemli zaafları var. Pas trafiğini yönetemiyor. Geçiş hamleleri Oliveira’nın ayağına bakıyor yalnızca. Bu türlü olunca da kırılgan bir ekip izliyoruz, oyuna hükmedemiyor. Ekip oyunu olmayınca da iş ferdi yeteneklere kalıyor. Yusuf Demir ve Icardi ile oyun biraz hareketlense de tekrar o alışık olduğumuz telaş havası var. Icardi’nin de zamana!
Oliveira en uygun bildiği şeyi yapıp defansı düşüren pası atıyor, Dubois’in ortasıyla günü kurtaran gol geliyor. Sağ bek olarak alınan Dubois, hamle katkısı sıfır Van Aanholt’un yerine oynamalı bence. Daha yararlı olacağa benziyor.
Aslan günü kurtardı lakin bu oyun ümit vermiyor.
Yasin Yıldırım