Süper Lig’in 11’inci haftasında Beşiktaş devre ortasına 1-0 üstün girdiği maçta, Kasımpaşa’ya 3-1’lik skorla mağlup oldu. Siyah-beyazlı kadronun yenilgisinin akabinde spor müellifleri maçı kıymetlendirdi.
BİLAL MEŞE: GÖRÜNEN KÖY KILAVUZ İSTEMEZ (MİLLİYET)
Bakın, Beşiktaş önderin beş puan gerisinde (dünkü maça kadar)… Demem o ki, Kartal ince bir çizgide, yarışın içinde kalmak istiyorsa -ki amaç o- her kayıp puan, eksi müellif, zahmet yaratır.
Van Bronckhrost’u bazen anlamakta zorlanıyorum. Sakatlık ve ceza olmadığı sürece oturmuş, taşlarla fazla oynamak, bu oyunda risktir, faturası ağır olur.
Tıpkı dün olduğu gibi!
Örneğin Onur Bulut, birinci kere 11’de alana çıktı. Pekala, oranın gediklisi Svensson niçin yedek arkadaş? Nihayet Rafa Silva’yı kanatlardan alıp, merkeze çekti. Geç kaldın, geç!
Hiç kırılma, darılma yok. Koca birinci yarıda Beşiktaş’ın oynadığı futboldan keyif alan ve keyifli olan var mı? Tempo yok, pas trafiği sıfırın altında, baskı ve pres ise hiç yok! Bu tabloda durum üretimi elbette ‘kıt’ olur. Masuaku, bir kere ileri çıktı, pir çıktı, art direğe topu kesti, Ernest Muçi, gelişine vurdu, Kartal’ı öne geçirdi.
Diyeceksiniz ki, Kasımpaşa ne yaptı? En azından savunmayı sağlam tuttular, ileri çıktılar, Mert’in koruduğu kaleye şutlar attılar, yani aradılar, denediler.
***
İkinci yarı mı? Valla, uğraş, heyecan ve gerilim tavan yaptı adeta. Kartal, bu yarıda rakibin baskısına vites yükselterek karşılık verdi. Pekala, birinci yarıda neredeydeniz? Golleri yedikçe mi, aklınız başınıza geldi…
Bakmayın, Kasımpaşa’nın ligde inişli – çıkışlı grafik çizmesine… Tehlikeli kadro, sağı-solu muhakkak olmuyor. Dünkü skor tabelasındaki sayılar, bunun en büyük göstergesidir.
Bir Beşiktaş’ın takımına bakın, bir de Kasımpaşa’ya… Valla helal olsun konuk gruba… İkinci yarıdaki futbollarıyla galibiyeti ziyadesiyle hak ettiler, alkışlıyoruz.
Beşiktaş için tepe ile fark sekize çıktı. Kapanır mı, kapanmaz mı, kocaman bir soru işareti! Bu ağır hezimetin artçıları uzun sürecektir, dilerim ben yanılırım. Lakin, ‘görünen köy kılavuz istemez’, yani Kartal, görünen köydür bence!
ATTİLA GÖKÇE: KASIM’IN PAŞASI (MİLLİYET)
Konuk grup Kasımpaşa ise dikkat edeceksiniz. İstanbul’un gidip gelen, düşüp kalkan kadroları var. Kasımpaşa onlardan değil. Âlâ futbol, istikrarlı bütçe ve uygun antrenörlerle istikrarlı takımlar oluşturup “seyir zevki” sunuyorlar. Pekala ne kazanıyorlar? Çabucak söyleyelim: Hürmet kazanıyorlar. Dün Kasım’ın birinci hafta sonuydu. Onlar da isimlerinin ve geleneklerinin paşası oldular.
Beşiktaş, Galatasaray mağlubiyetinden sonra güya ekip ahengini, temposunu kaybetmiş üzereydi. Dingin ve tutuk oynadılar. Bronckhorst’un belirlediği on birde Onur Bulut, NDour, Gedson, attğı gole karşın Muçi, aldığı her topu kaybeden Semih, yorgun ve yalnız adam İmmobile, Kasımpaşa’nın oyununa karşılık veremediler. Hele 40. dakikada sol kanatta topla buluşan İmmobile’nin hali çok dramatikti. İtalyan futbolcu topla ceza alanına girdi, lakin gördü ki hiçbir grup arkadaşı ne kendini gösteriyor, ne de ceza alanında pas almaya, şut atmaya koşuyor. Evet, Beşiktaş’ın santrforu yorgundu fakat hiç değilse çabalıydı. Ötekiler oyuna bir türlü ısınamadılar, maçın içine giremediler. Sırası gelmişken Semih için de bir not düşelim: Beşiktaş’ın umut veren çocuğu Bronckhorst’un elinde beklenen gelişmeyi gösteremedi. Savunmanın çıkamadığı, orta alanı yazgısıyla baş başa bıraktığı bir oyunda Beşiktaş Kasımpaşa’ya teslim oldu. Kenar idaresinde Sami Uğurlu üzere çok âlâ gözlemci, çalışkan bir antrenör varsa, Hajradinoviç üzere “akil” bir futbolcuya sahipse, hele atılım oyuncusu olarak kenarda Aytaç’ı bekletebiliyorsa, Fall üzere bir kanat rüzgarı esiyorsa bu hezimete kimse şaşmamalıdır.
Beşiktaş hakemlerden yana da şanssız. Zorbay Küçük, Rafa Silva’yı kaçıran Sadık’ın rakibini eliyle itmesine net gol talihini engelleme nedeniyle kırmızı kart gösterebilirdi. Uduokhai’nin rakibinden topu alırken kurala uygun davranmasına karşın Zorbay Küçük’ün çaldığı faul düdüğü de çok anlamsızdı.