Leyla’yı hatırlıyor musunuz? Gözleri yem yeşil, yüzü ay üzere parıldayan. Leyla kaybolduktan 18 gün sonra bir çukurda bulunmuştu. Leyla şimdi üç yaşındaydı ve amcası tarafından katledilmişti. Üç yaşındaki çocuğun katledilmesinin akabinde bütün köy ve akrabalar suskundu. Bir çocuk öldürüldü ve kendine beşerim, vicdan sahibiyim diyenler kapılarını kapattılar ve vicdanlarının üstüne ağır bir taş koydular. Yıl 2018 idi.
Bu kere yıl 2024’te Diyarbakır’ın bir köyünde 8 yaşındaki ceylan gözlü Narin, Kur’an dersinden dönerken ortadan kayboldu. Herkes Narin için ayağa kalktı. Her saat güzel haberler bekliyorlardı. Lakin herkesin aklında ve gönlünde vefat korkusu da vardı. Zira bu çürümüş sistem, bütün hoş şeylerden yoksun bıraktı insanları. Bu yırtıcı sistemin dişlerinin ortasında on yıllardır çocuklarımız katlediliyor.
Narin’in katili olan amcası köylülerin üzerindeki hakimiyeti ve korkusu bize ne anlatıyor? Elbet temasları her şeyi açıklıyor. Herkes sessiz. Zira katil gücünü sistemden alıyor. Bu ülkede binlerce Narin katledildi. Toplum bu ölümlere karşı her sesini yükselttiğinde o güçlü eller devreye girerek sesi dağıttı. Katiller mahkemelerde hür bırakıldı. Lakin halk diretmedi. İki gün, üç gün yas tuttuktan sonra hayatına devam etti.
Bu yıllarca devam etti ve halk öfkesini daima biriktirdi. Lakin Narin’in vefatının akabinde bu öfke açığa çıktı. Narin’in vefatı ve katiller açığa çıkmadığı sürece bu gündemde kalmaya devam edecek.
Narin ne gördü de öldürüldü? Gencecik çocuklar gözlerimizin önünde öldürüldü. Bu vefatlar yöneticiler tarafından normalleştirildi. Çocuk vefatları terörize edildi. Bir ülke düşünün, çocuklar için bir cehennem olmuş. Yalnızca 2008 ile 2016 yılları ortasında 104 bin 531 çocuk kaybolmuş. 2016’dan sonra ise hiçbir bilgi yok.