Her tütün bitkisinde üç temel yaprak çeşidi bulunur. Aşağıdan üste yanlışsız bunlar şöyledir: Volado – tat olarak yaprakların en yumuşak olanı; Seco-tütün bitkisinin en büyük orta kısmını oluşturan orta aromalı yaprak; ve Ligero-tadı en güçlü olanıdır. Böylelikle bitkinin doruğuna ne kadar yaklaşırsanız aromatik yapı o kadar yüksek olduğunu göreceksiniz.
Genellikle her hazırlama sırasında bir bitkiden iki ila dört yaprak alınır. Bir tütün bitkisinin şubat ayına kadar sürebilen büyüme mevsimi boyunca, en alttaki yapraklar birinci olgunlaşanlardan başlayarak, bitki başına toplam beş priming gerçekleşir. Bu, vakit geçtikçe üst yapraklara daha fazla kuvvetin gitmesine müsaade verir. Doku ve tat açısından ne hafif ne de ağır olduklarından, Seco sınıflandırmasındaki orta yapraklar puro imali için en çok istikametli olanlar ortasında yer alırken, üstteki daha kalın, daha ağır Ligero yaprakları sarmalayıcılar için ülküdür. Üst yaprakların bitki üzerinde daha uzun mühlet kalmasına müsaade verildiğinden, daha fazla besin alırlar, bu da daha ağır dokulu bir yaprak ve daha güçlü bir tütün tadıyla sonuçlanır.
Yaprakların birçok, daha sonra göreceğimiz üzere, çok daha ağır bir fermantasyon süreci gerektiren Maduro ambalajı için kullanılır.
Tüm kalın, coşkulu yaprakları nedeniyle, her bir tütün bitkisi puro üretimine uygun kalitede sırf on dört ila on sekiz yaprak verir. Bazen, hava ve iklim değişikliği müsaade verirse, Aralık ayında ikinci bir ekim yapılabilir, bu da hasat mevsimini tüm yıl boyunca uzatır. Mart ve Nisan aylarına kadar devam ederek puro fabrikaları için çok gereksinim duyulan bol ölçüde tütün mahsulü sağladık. Lakin Tabiat Ana işin içinde olduğu için, tohum ekimi ve hazırlama süreci ortasında mahsulde pek çok şey aksi gidebilir
Tütün çiftçileri ortasında üniversal olarak en çok korkulan hastalıklardan biri, en güzel halde tütün sanayisinin AIDS’i olarak tanımlanabilecek Mavi Küf’tür. Neredeyse bir gecede ortaya çıkabilir, tütün yaprağını kullanılamayacak kadar yaralayabilir ve bitkiyi büsbütün yok edebilir. Havadaki mikroskobik sporlar tarafından taşınan Mavi Küf ekseriyetle yaprağın alt kısmında başlar ve oradan süratle yayılır. Hava açık ve kuru kaldığı sürece Mavi Küf ile ilgili bir sorun yoktur, zira bu vahim düşmanın gelişebilmesi için bol yağmura, soğuk günlere ve çok az güneşe muhtaçlığı vardır; tipik Karayip havasına değil. Fakat bu gerçekleştiğinde, sahne felakete hazırlanır. Havadaki ani nem ve sıcaklıktaki düşüş, bir çayır yangını üzere yayılarak bir ülkenin tüm hasadını yok edebilecek Mavi Küf salgınını tetikleyebilir. Mahsullerin tozlanması ve tütsüleme bu vebaya karşı tek savunma yoludur lakin bunlar her vakit tesirli değildir.
Örneğin Küba’da, her genç fideye bu vahim mantara karşı sistemli olarak ilaç sıkılıyor, fakat 1980’de Mavi Küf hâlâ ülkenin neredeyse tüm tütün mahsulünü yok etmeyi başardı, 26.000 emekçi işsiz kaldı ve 100 milyon dolarlık bir kayıpla sonuçlandı. Tüm puro ihracatı neredeyse durdurulduğu için gelir elde edildi. 1984’te bu veba Dominik Cumhuriyeti’ni vurdu ve 1985’te
Orta Amerika’yı her iki durumda da yıkıcı sonuçlarla vurdu. Ve 1992 -93’te, Andrew Kasırgası’nın zayıflatıcı atışıyla vurgulanan tarihin en soğuk, en yağışlı kışlarından birinin akabinde mavi küf, Küba’nın tütün merkezini bir sefer daha vurdu. Honduras 1996’da bu vebaya yakalandı.
Sonuç olarak, büyüme mevsiminin olağanda eylül ayından mart ayına kadar sürdüğü Honduras’ta, pek çok çiftçi alışılmadık derecede âlâ hava şartlarından yararlanmak ve olgunlaşan bitkilerin birçoklarını korumak için artık dönem dışı periyotta (bazen temmuz üzere erken bir zamanda) ekim yapmaya başlıyor. Potansiyel olarak soğuk ve yağışlı kış aylarından uzaklaşın. Bu uygulamanın dezavantajı, çok fazla ağır ekim nedeniyle toprağın yıpranması tehlikesidir.
Kara Sap, gövdeye saldıran ve sapın içinin tamamını siyaha çeviren, hatta sonunda bitkinin tamamını yok eden, kendini tanımlayan öteki bir tütün hastalığıdır. İsmi birebir derecede açıklayıcı olan ve çiftçiler tarafından küçümsenen bir başka virüs de tütün yapraklarında mavi, benekli bir görünüm oluşturan Mozaik Virüsüdür . Bu belayı denetim altına almanın en tesirli prosedürlerinden biri , tohumlar yataklarından alınarak tarlaya ekilirken emekçilerin ellerini sütte yıkamasıdır.
Ve her yerdeki çiftçilerin ortak düşmanı olan böcekleri, bilhassa de yaprak bitlerini ve birçoğumuzun puro saklama kutularımızda müsabaka talihsizliğine uğradığı fecî tütün böceği Lacioderma’yı da unutmayalım. Bu küçük hayvanlar yumurtalarını direkt tütün yaprağının üzerine bırakırlar. Yirmi iki gün içinde larva yumurtadan solucana dönüşür.
Sonunda topluiğne başı büyüklüğünde kahverengi bir böceğe dönüşmeden ve uçup gitmeden evvel kendini yaprakla tıka basa doyuran bir böcek. Natürel ki, o vakte kadar tabacco yaprağı noktalanmıştır
Tütün yetiştiricisini görülmeyen öbür tehlikeler de beklemektedir. 1960’ların başlarında, Honduras puro sanayisinin şimdi yeni başladığı periyotta, tütün tarlaları temizlendi ve kalın, evcilleştirilmemiş ormanlık alanın çabucak kenarına dikildi. Hiç kimse, bu bitki örtüsünün içinde, tütün tarlalarına bütün gece açık mükemmel bir lokanta üzere bakan milyonlarca tırtılın yaşadığını fark etmedi. Çok geçmeden bu yaratıklardan oluşan sürüler ormanın dışına yanlışsız ilerledi, toplu halde gölgelik tülbentin üzerinde süründüler ve tütün bitkilerinin tamamını saplarına kadar yok etmeye başladılar. Bu Honduras sürüngenleri, önlerine bu kadar lezzetli bir ziyafetin bu halde serildiğini hiç görmemişlerdi. Sonunda çiftçiler, ekili yerlerinin hudutlarının çok ötesindeki ormanı temizlemek ve akabinde tüm alanı dezenfekte etmek zorunda kaldı.
Tüm bu potansiyel tahribatla birlikte rastgele bir tütünün hayatta kalmayı başarması hayret vericidir. Fakat çiftçilerin daima nezareti, böcek ilacı kullanımı ve hatta birtakım durumlarda, Küba’da gördüğüm üzere bitkilerdeki böcekleri tek tek ayıklamak sayesinde hayatta kalıyor. Her yaprak nihayet sapından ayrıldığında (hazırlandığında), çiftçi rahat bir nefes alabilir, zira tabir yerindeyse sözün tam manasıyla “elde” olduğunda mahsulü kaybetme talihi daha az olur.